Aşkın ne olduğunu dahi bilmeyen küçük bir kız çocuğunun yan masada oturan sınıf arkadaşına beslediği en masum en latif hisleri anımsadım. Zamanın unutulmuş sisli hatıraları arasından seçebildiğim tek şey okuldan eve dönüş yolunda yanyana yapılan, yerli yersiz utangaç ve kaçamak bakışlarla keşke bu yol hiç bitmese diye içimden geçirdiğimdir.=)
Mahçubiyet aşkı en zarif kılan şeydi.. Çocuklar gibi sevebilsek keşke..)

Kim bilir nerededir şimdi

Mavi gozluydu

kıvırcık saçları. başka da bir şey hatırlamıyorum.

Yeşil gözleri, peltek konuşması ve hep güler yüzlü olması.

Ilk askimi bekliyorum hala gelmek bilmedi nalet

İlk aşkım sarı lacivert