|
Aslında mutluluk ile özlemin karışımı.. Bir taraftan mutluyum çünkü; sevdiklerimle çok güzel anılarım olmuş. Her bir fotoğraf o an`ı canlandırıyor. İyi ki hayatımda varlar/olmuşlar diyorum. Güzel çocuktuk, bu şans bana verildiği için minnettar oluyorum. Özlem ise, bize masum gelen anıların günümüzde istemesek de ciddi insanlara dönüşmemiz.. Belki de @oMeN in dediği gibi kaybettiğimiz insanlar.. veyahut duygular..
Velhasıl; İyi bir çocuk olmanın dışında iyi insan olarak kalabildiysem/kalabildiysek ne mutlu. |
Alıntı:
Çok güzel yorumlamışsınız. Kaybedilen insanlar, kaybedilen duygular.. |
Alıntı:
|
hayatımızda öyle ya da böyle yer etmiş bütün isimlerin, o fotoğraf karelerindeki saf halinin neden devam edemediğini, yine o fotoğraf karelerindeki saadetin neden saklı bir gerçekmişçesine uzaklaştırıldığını hiç kimse cevaplandıramaz.
ben eski fotoğraflara bakarken, geçmişe dair hiç bir şeyi ama hiç bir şeyi telafi edemeyeceğimi çakozladığım için büyük bir kaybolmuşluk duygusu yaşar, üşümeye başlarım. |
Herşeye rağmen mutlu olduğumu
|
Sevdiğim insanlarla çok daha fazla resim çektirmem gerektiğini, her anı fotoğraflamam gerektiğini hissediyorum artık. Daha fazla resim, daha fazla anı biriktirmek gerektiğini. Özleyince sığınacak bir şeyi olmalı insanın. Tekrar tekrar yaşamak isteyeceği anlara tekrar geri dönebilmek için.
|
Tekrar o günlere dönmek isterdim.Zamanla eksilen yitip gidenler oldu aramizdan.Herseye rağmen guzeldik biz hep.
|
Iyi ki diyorum ne çok fotoğraf çekmişim
Bazen üzüyor bazen tebessüm ettiriyor |
Özlediğimi.
|
ah azizim, meclisi ilk açtığımız anları hatırlarım. ne kıvanç doluyduk...
|
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 07:45. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, vBulletin Solutions, Inc.
Copyright ©2019 - 2024 | IRCRehberi.Net