~ Yalnız Hissetmek ~
Eskiden sanırdım ki bir insanın başına gelebilecek en kötü şey,
yalnız kalmaktır. Kimsenin aramadığı, mesaj atmadığı, sessiz geçen bir gün.
Bana hep çok korkutucu gelirdi. O yüzden sürekli birilerinin yanında olmaya çalışırdım. Ne kadar çok insan, o kadar az yalnızlık gibi düşünürdüm.
Ama sonra anladım ki, insan bazen en çok kalabalığın içinde yalnız hissediyor.
Birlikte oturuyorsun, konuşuyorsun, gülüyorsun ama kimse seni gerçekten anlamıyor. Derdini anlatmaya çalışsan boşuna, çünkü kimse dinlemiyor.
Herkes kendi dünyasında. O zaman fark ediyorsun ki, yanında insanlar olsa da içten içe yapayalnızsın.
Bir süre sonra sessizliği sevmeye başladım.
Yalnız kalmak artık korkutucu değil benim için. Hatta bazen iyi geliyor. Kendi sesimi duymak, kendi düşüncelerimle baş başa kalmak, huzur gibi bir şey.
Çünkü insan anlıyor ki, yalnız kalmak kötü değilmiş, kötü olan, seni yalnız hissettiren insanlarla yaşamaya çalışmakmış.
Artık arada bir sessizliği seçiyorum. Telefona bakmadan bir kahve içmek, kendi kendime gülmek, içimden geçenleri sadece kendimle paylaşmak.
Bazen en iyi sohbet, insanın kendiyle ettiği oluyor. | 