IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

İNSANLIK SUSTU

Uzun zamandır düşünüyorum…
İçimde olanı yazmak istiyorum, ama yazamıyorum.
Her geçen gün yüreğim daha çok sıkışıyor, ben yine susuyorum.

Utanıyorum…
Kendi sessiz kalışımdan, ses çıkarmayışımdan…
Yüreğim parçalara bölünmesine rağmen hâlâ susuyor oluşumdan utanıyorum.

Dua ediyorum, minik bir umut filizleniyor…
Ama ellerim yine varmıyor yazmaya.

“Biraz merhamet” diyorum…
Birazcık merhamet,
Müslümanlardan,
insanlardan,
hatta insanlıktan…
Ama olmuyor!
Olmuyor!
Olmuyor!

Utanıyorum.
İnsanlığımdan utanıyorum.
Hâlâ utanıyorum.
Çünkü insanlık bu kadar duyarsız olamaz!

Utanıyorum…
Arşa yükselen feryatlar kulaklarımızı delip geçmediği için.
Kor gibi yanan yürekler kül oldu, görmediğimiz için.
Bombalar bedenleri parçaladı, bakmadığımız için.
Evler, sokaklar yandı, umursamadığımız için.
Bebekler açlıktan ölürken sustuğumuz için.

İnsan olmaktan utanıyorum!

Biz sustuk.
Biz görmedik.
Biz duymadık.

Ve biz… insanlığımızı kaybettik!

“Bu insanların suçu nedir?” diye soramadık.
Baş kaldırıp hakkı haykıramadık.
Müslüman olmayı susmak sandık.
Üç kez sustuk, bin kez sustuk…
Ama insan olamadık!

Ölen Müslüman olunca önemsemedik.
Çünkü biz Müslümanlığı hakkıyla yaşamadık.

Birliğimiz sahte,
dirliğimiz kırık,
kardeşliğimiz eksik.

İnsanlık sustu, zulüm büyüdü.
İnsanlık sustu, zalim kazandı.