O kelimeler büyüyor büyüyor içinde, şişmeye başlıyor. O da çürümeye başlıyor sonra.
Ardakalan birkaç tane kelime oluyor, onları da hiçbir zaman söyelemiyorsun.
Onları söylemek lazım işte içinde ne varsa söylemek lazım onu öğrendim ben.
Faydası var mı dersen? Yok. Olmasa da farketmez ya, içindeki ateş sönmeyecek olsa da sinirini dökmek iyidir.

''Yeniden''.. Ne güzel, ne kutlu bir kelime. Nefes almak gibi birşey.
Yoksa kuruyor tenin. Yemyeşil olan zihnin, sararmış, kuru otlara bürünüyor.
Yeniden yeşermek lazım, güller açmak, çiçeklere saklanmak..
Yine yeniden umut etmek lazım.

Diyorsun ya; Olan olmuş. Artık hiçbir neden onu olmamış yapamaz.
Belki başka bir zamanda, başka bir yerde yine yan yanayızdır, ne belli?
Bu umut bile yetiyor bazen biliyor musun.. Hiç umulmayan bir zamanda karşılaşır belki kokumuz?
Küllere ve kanlara bulanmış onca musibet, belki yeniden yeşillenir, içimizdeki sevgiyi diriltir, ne malum?