Kırdım kalemimi, çizdim tüm karanlığı.
Keskin bir acıya kattım aklımı.
Bir yandan dengesizleştirir tenin sabrımı.
Bir yol çizdim belirsiz, taşır sırtında kahrını.

Gözardı tutulur, yasaklanır tadın.
Aptal bir romanın son sayfasına atılır acın,
Kaç kez kanatır boynunu bıçağın,
Meftun bir vaziyette, sabrım, sana gebe sancım.

Yürüyorum yolda, sessiz ve kimsesiz.
Adımların peşinde kan revan, bitkin ve sensiz.
Omuzlarımda yükün var, öyle arsız, öyle pişkin.
Dönmeye mecalim yok sırtımı, ardıma saklanır kibrin.

Tüm kasveti dökmüş üzerimize şehrin.
Ellerimde çiçekler, kanar tenim, batar dikenin.
Kış kadar beyaza bürünür gözlerim.
Dönmeye mecalim yok sırtımı, ardıma saklanır kibrin.