:D:D

:sas

Üzülüyorum, evet,
ama senin adın geçmiyor artık içimdeki kırıklarda.
Bir zamanlar seninle başlayan cümleler,
şimdi suskunluğun noktasında bitiyor.

Geceler hâlâ uzun,
ama seni düşünmek değil uykusuzluğumun sebebi.
Bir boşluk var, evet,
ama senin şeklinle dolmuyor artık.

Seninle değil,
senin yokluğunla barışıyorum.
Çünkü bazı acılar,
sebebini kaybedince daha sessiz ağlar.

Artık seni suçlamıyorum,
çünkü seni affetmek değil,
seni unutmak iyileştiriyor beni.

Kırgınım kime ve neden olduğunu bilmeden... Belki hayata, belki kendime, belki de kıymet bilmeyen herkese!..

Yine dillerdeyiz aga be.

Bazen öyle şeyler demek istiyorum ki , sonra vazgeçiyorum