Allah Allah kim bezdirdi ki seni

Daha dün evin minik prensiydim. Dedem, babaanem, anneannem, dedem, babam, annem, halalarım, teyzelerim, dayılarım, kuzen ablalarım vesaire derken... İlk göz ağrısı olarak paylaşılamayan çocuktum.

Artık onların çoğu yok. Geride kalan ufaklar masa kurduklarında beni baş sandalyeye alıyorlar. Sağlıklı olduğum halde üstüme titriyorlar. Çocuk olduğum için mi? Hayır. Allah başımızdan eksik etmesin diyorlar.

Bizden geçti artık dediğimiz çok konular gelmiş çatmış. Herkes düzenini kurmuş. Herkes köşesine çekilmiş. Elimde büyüyen o çocuklar artık anne baba olmuşlar. Bazen geldiğim yaşı küçümseyip kendime hala çocuksun gençsin diyorum. Fakat etrafıma bakınca öyle olmadığını anlıyorum. Diloşun bile çocuğu var artık. Ailede büyük kalmadığı için herkes çocukları benim kucağıma veriyor. 60+ hissetmeye başladım. Biraz güzel, biraz hüzünlü.

Ben senin yaşlarındayken cümleleri sıklaşmaya başladı. Bastonlar ilgimi çekmeye başladı. Bunlar için henüz çok erken. Galiba şimdiden alıştırma yapıyorum. Üzüldüğüm noktalar da var. Ama devam etmek zorundayım.

Artık arkadaşlık diye bir şey kalmadı benim için. Kimseyle görüşmüyorum. Eskileri tamamen kapattım. Kimseyle ortak bir nokta bulamıyorum. Kimseyi dinleyemiyor, kimseyle vakit geçiremiyorum. Benimle anlaşamayacağını anladığım kimseyle ahbaplık kurmuyorum. Hayat tercihleri gittikçe netleşen zor bir karaktere dönmeye başladım. Bu da insanı gittikçe yalnızlaştırıyor. Kafayı yememek için de mecburen yeni uğraşılar ediniyorum. Spor, hayvanlar, pedal, trekking, kitaplar, radyo voyage, yemek yapmak gibi gibi... Yemek yapma konusunda tam bir sahtekar olduğumu söyleyebilirim. Fakat konu uzasın istemiyorum.

Hayat güzel.

Allah sabır versin üstad
 

Gerçekten bazı şeyleri yaşadıktan sonra geri dönülemez bir ruh haline ulaşıyorsun.
Yarın Cuma ve mezarlık ziyareti yapmam gerek. Gidince kötü oluyorum ama Sevdiklerimin yarısı orada. Mecburen gideceğim. Erken yaşlandırdı bu hayat bizi.

Allah mekanlarını cennet eylesin. Sırayla hepimiz yaşıyoruz aynılarını. Vakit gelecek, bizi ziyaret edecekler. Hayat çok garip. Kelime bulamıyor insan. Ruh halimizde sorun yok aslında. Sadece bazen geldiğimiz noktanın farkında olamıyoruz. Nerelere geldiğimizi çok geç idrak ediyoruz. Sonra da şaşırıyoruz. Çok şaşırıyoruz. Ben çok şaşkınım. Neler olup bitmiş oysa. Hatta kim bilir daha nelere gebeyiz.

Aynen öyle üstad
 

Tüm vefat eden sevdiklerimize Allah rahmet eylesin.
Allah yarınımızı dünümüzden, bu günümüzden güzel eylesin. Amin.

Bu kadar teknoloji çıktı, hiçbir şey desktop pc'nin verdiği konforu ve rahatlığı vermiyor.