Düz bir adam olduğum için ben hiçbirşeyden anlamam

Sapiyon Fenerbahce

Sosyal medyada toto görmekten gına geldi.
Tek özellikleri bir totoya sahip olmak olan
Ve bununla gurur duyan kitle midemi bulandırıyor.d

Kendi kendime koyduğum bir teşhisim var. Gerekçesini bile yaşadığım bir travmaya bağladım. Ben küçük yaşlardayken yaşadığımız konak gibi evin avlusundaki sedirde yaz güneşinden bunalıp uyuyakaldığımda amcamın oğlu olacak şerefsiz arkadaşımın eşek şakası diyebileceğimiz şekilde uyurken kediyi üzerime fırlatmasıyla oluştu zoofobim.

Şafi mezhebine mensup olduğumuzdan ebeveynlerim köpeklere de temas etmemem gerektiğini, haram olduğunu deklare ederek büyüttüler. Bu nedenle köpeklerle de hiç temasım olmadı.
Buna ek olarak birkaç kez köpek tarafından kovalanıp birinde neredeyse buldog tarafından ısırılacak olmam da etken olabilir.
Hele bir keresinde cinsinin ne olduğunu bile fark edemediğim bir köpeğin kovalamasıyla 100 metre yokuş yukarı hayatımın koşusunu yapmışlığım bile var.

Bütün bu zincirin kırılmasını sağlayan Mişa var. Mişa iş yerimin karşısındaki semt pazarında ikâmet eden mahallelinin sahiplendiği bir köpek. Ona her akşam yemesi için döner eti götürür önüne bırakır giderdim. İştahla yemesini seyrederdim. Garip bir tatmin duygusuydu bu. Bir boğa burcu olarak yemek vermekten daha doğru bir şey yapamazdım sanırım.
Gel zaman, git zaman Mişa yemek saatinde artık hep oradaydı. Sanki zaman kavramını biliyor, saati takip ediyor gibiydi.
O akşam, döneri götürdüğümde normalden fazla heyecanlandığı için hareketliydi. İstemeden patisine bastım. İçimin nasıl cız ettiğini hâlâ aynı duyguyla anımsıyorum. Buna rağmen bana havlamamıştı bile.
Canı yanarken seke seke gidip çöktü olduğu yere.
Başını okşayamadım. Hem korkudan, hem üzüntüden, belki de şok olduğumdan. Döneri önüne bırakıp uzaklaştım. Uzaklaştım fakat hâlâ canını yaktığım için üzülüyordum. Üzüldüğüm kadar şaşkındım.
Mişa'yı tanıyan Harun Abi'ye anlattım durumu.
Gözlerinde parıldayan bir gülümsemeyle "Sen ona her akşam yemek veriyorsun. Havlamaz sana." dedi.
Hayvanlarla aramdaki bağ o gün oluştu diyebilirim.
Aradan seneler geçti, ben iş yerimi değiştirdim.
Hayatıma aniden iki kedi yavrusu girdi. Acı acı miyavlamalarına kayıtsız kalamayıp önce kulak kabarttım, ardından göz seyirttim.
Gözleri neredeyse kapanmış, vücutları yara bere içinde iki tane kedi yavrusu. O hâlde olmalarına rağmen temas etmeye cesaret edemedim.
Kardeşimi çağırıp eve aldık kedi yavrularını. Hayvanlarla arası iyi olan @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] dan yardım istemiştim. Tarif etti, gözlerini açtık. İki yavruyu birbirinden ayırmak pahasına sahiplendirdik.

Hiç evcil hayvanım olmadı ama sokakta gördüğüm kedi, köpek, kuş hangisine denk gelirsem önüne bir tabak mama, bir kap su bırakmayı ihmal etmedim.
İlerleyen zamanlarda yeni evimizin avlusunda baktığımız bir kedimiz oldu. Turuncu koymuştum ismini. Hiç temas etmedim ama her işten dönüşümde aldığım yaş mamanın paketini açar açmaz nerede olursa olsun koşarak gelirdi.
Ben de ona bakar bakar Mişa'yı hatırlardım.
...
29 Ekim Cumhuriyet Bayramı tatilini fırsat bilip İstanbul'a yolculuk yaptım. Birkaç gün arkadaşımın evinde kaldım. Bir tane kedisi var. İsmi Maya.
Maya ile o kadar çok yakınlaştık ki hayatımda ilk defa bir kedi ile hatta hayvan ile temas ettim. Oyunlar oynadım. Maya'yı severken aklım Turuncu'daydı.
Maya'yı kucağıma alacak kadar cesaret edemedim ama Turuncu'yu kucağıma alıp sevecektim. Artık avludan eve geçebilecekti.
Eve dönünce Turuncu'yu bulamadım...
Bir iki gün sonra ise aramızdan ayrıldığını öğrendim.
Kıssadan hisse birine sarılmak istiyorsanız ertelemeyin. Bu bir canlı, hayvan, insan kim olursa olsun.

Cüzdan gitti Müjgan,
Para önemli değil de , içinde nudelerin vardı.

Sonun da havalar soğudu...Kış geldi..

Daralayrum anlasana uşaum.

Gùno