Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum, ben Van Gogh’un resmi değilim, öldükten sonra beni müzeye koyamazsınız, beni tanımalısınız; ki benden bahsedin.

Oğuz Atay - Tehlikeli Oyunlar

sızlıyor şakaklarım yapıştı üstüme ağırlığı karanlığın
yetmiyor gücüm pek, zorluyor giderek
bugün de geçer elbet

bana bi yolunu bul!!

Bilge'yi bir daha göremeyeceğim, hiç göremeyeceğim.
Bilge beni ne yapsın?
Sevmiyor işte,
sevmiyor sevmiyor.

Bir kalp kaç kere kırılır?

:a25:

Nihayet insanlık öldü. Haber aldığımıza göre, uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre, ’yahu insanlık öldü mü?’ diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde, ’insanlık öldü mü?’ ya da ‘insanlık ölür mü?’ biçiminde büyük başlıklar yayımlamakta yetinmişlerdir. Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar, telgraflar yağmıştır; herkes, insanlığın son durumunu öğrenmek istemiştir.

Bazıları bu haberi bir kelime oyunu sanmışlarsa da, yapılan araştırmalar bu acı gerçeğin doğru olduğunu göstermiştir. Evet, insanlık artık aramızda yok.

Bir sahil kasabasında, denizin dibinde yaşlanmak isterdim...