"Senin için alışılmış şeyler söyleyemem sana yaraşmaz
Kış gecesi amcamızdır bahar yakından kardeşimiz
Alır başımı Erzincan’a giderim seni düşünmek için
Dörtlükleri bozarım çünkü dağlar ne güne duruyor
Kıyılar ve eskimeyen her şey seni anlatmak için
Bir bozuk saattir yüreğim hep sende durur
Ne var ki ıslanır gider coşkunluğum durmadan
durmadan
Dağ biraz daha benden deniz her zaman senden
Hiçbir dileğimiz yok şimdilik tarihten coğrafyadan
Kimselere benzemesin isterim seni övdüğüm
seni övdüğüm zaman
Güzel bir çingene yalnız başına dolaşmalı kırlarda
seni övdüğüm zaman."

Turgut Uyar

Daha azıyla yetinmeye alışmak da bir nevi yorgunluktur. Daha azına değil, hepsine ve çoğuna layıksın. Konu sevgiyse, azla yetinilmez. Sevmek mübalağa sanatıdır.