İşyeri bilgisayarının ayarları yüzünden attığınız fotoları göremiyorum...
Anlık bölümünde ne paylaştınız, yüzünüzü mü attınız naptınız...
Elbet bir gün be gülüm....

Yapmam dediğim herşeyi yapıyorum bu ara, hayırlara vesile..

Genelde dekont atıyorlar. Yaşasın bu ayki internet faturamı da ödemeyi başardım, kredi kartı minimum tutarla yırttık. Hayattayız yaşıyoruz.

Böyle şeyler, başka ne olabilir ki...

Skyp da gizlarla konusurken heycanlaniom ya .s

Akşam olsun artık lütfeennn

23-24 yaşlarındayken bir gün kafam bozulmuştu ve atlayıp İstanbul’a gitmiştim. Neye kızdığımı, üzüldüğümü, veya ne aradığımı bilmiyordum. Sadece atlayıp gitmiştim. Yanımda çok az bir para vardı ve kış gelmek üzereydi. Biraz gezdikten sonra baktım para bitiyor ve oteller pahalı, Eminönü’nde balık ekmek yedim ve camiye yakın bir bankta oturup hayatı sorguladım. Dün gibi hatırlıyorum, öylesine derin varoluşsal sancılar içerisindeydim ki, aklımda sadece gitmek, yürümek, herhangi bir yere ait olmadan “yaşamak” vardı. Sonra yağmur yağmaya başlayınca kendime geldim ve benim burada ne işim var diye düşününce aklım hafiften başıma geldi. Camiye koştum içeri gireyim diye, yeşil bir perde vardı dış kapıda ve Kapı kapalıydı. Geri banka döndüm bu arada hava hem soğuk hem yağmur yağıyor. O bankta geçirdiğim o titrek ve gücenik geceyi bu dünyaya veda edene kadar unutmayacağım. Aranızdan oralara işi düşen olursa selam söyleyin o banka benden:)
bu da böyle bir anıdır.

Ve biz yine bir kış daha geçireceğiz;
Büyük öfkemizin içinde ve mukaddes ümidimizin ateşinde ısınarak.

zaman geçiyor...