Schopenhauer bireysellik üzerine
İnsanlar arasında yaşamak zorunda olan kişi hiçbir bireyselliği mutlak biçimde yadsımamalı; hele doğanın koyduğu ve verdiği bir bireysellik ise bu; en kötü, en acınası, en gülünç olanı bile. Onu öncesiz , sonrasız ve metafiziksel bir ilkeden dolayı nasıl ise öyle olmak zorunda olan değiştirilemez bir şey olarak görmeli daha çok, tatsız durumlarda da şöyle düşünmelidir: Dünyada böyle tuhaf insanlar da olmalı. Başka türlü davranırsa haksızlık yapar ve karşısındakine meydan okumuş olur. Ölüm- kalım savaşına çağırır onu. Çünkü kendi gerçek bireyselliğini, yani ahlaki karakterini, anlayış gücünü, mizacını, fizyonomisini hiç kimse değiştiremez. Karşımızdakinin varlığını bütün bütüne lanetleyecek olursak, o zaman onun da bizi kendine bir can düşmanı olarak görüp bizimle savaşmaktan başka yapacak bir şeyi kalmaz, çünkü ona var olma hakkını, bu kişi değiştirilemez olduğu halde, ancak başka bir insan olması koşuluyla tanıyoruzdur. Öyleyse, insanlar arasında yaşayabilmek için, herkesi mevcut bireyselliğiyle, bu ne nitelikte bir bireysellik olursa olsun onaylamak ve kabul etmek zorundayız. Bu bireysellikten, yapısı ve niteliği elverdiği ölçüde yararlanmayı düşünebiliriz sadece, ama onun ne değişeceğini umut edebilir ne de onu, nasıl ise öyle, açıkça lanetleyebiliriz. " Yaşamak ve yaşatmak" sözünün gerçek anlamı budur. | 