İnsanoğlu dil gelişimini gerçekleştirmekle birlikte duygu ve düşüncelerini aktarma ihtiyacı hissetmiştir. Duygu ve düşüncelerin aktarılmasında edebiyat sanatı her zaman ön planda olmuştur ancak zamanla bu aktarım faaliyetleri sorgulamaya dönüşerek felsefe adıyla yeni bir biçim kazanmıştır. Bu nedenle edebi faaliyetlerin bir sonucu olan felsefe ile edebiyatı ayrı düşünmek bir hata olacaktır.

Felsefe ile edebiyatın dili işleme metotları farklı olsa da felsefe tarihine baktığımızda bazı filozofların eserlerinde “edebi bir üslup” kullandıkları söylenebilir. Bu filozofları değerli kılan yine düşünceleridir ancak bu düşünceleri edebiyatın olanaklarından yararlanıp anlatmak eserlerinin ilgi görmesini sağlamaktadır. Bazen kısa bir şekilde ifade edilebilecek bir düşünce edebiyatın sanatsal gücünden yararlanılarak sayfalar dolusu bir metin halinde hayat bulabilmektedir. Bu bakımdan felsefe, edebiyatın özellikle dili işleyiş metotlarından yararlanmaktadır. Burada dili etkili kullanmadaki amaç düşüncenin daha etkili bir şekilde aktarılabilmesi içindir. Ancak edebiyatın dili kullanmadaki mantığı insanlara estetik bir zevk verebilmektir. yavaş yavaş alışıcaz...