[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Sokak lambalarının, loş ışıklarında yürüyorum.
Bir Elim cebimde.
Kendimden bihaber.
Dalmış gitmişim,
Uzak diyarların, mutluluklar ülkesine.
Keyfekeder yaşıyormuşum meğer.
Anlamsız bir hayatın içinde
Ne sevgiler gerçek.
Ne gülen sahte yüzler bitecek.
Biliyorum....
Bildiklerimi de unutmak istiyorum.
Unutmanın da ötesinde
Unutmanın ne kadar zor olduğunu
Acı çekerek öğreniyorum
Sonra...
Bi sigara tüttürüyorum
Var gücümle çekerken ilk nefesimi
Yutkunuyorum ..
Başımı kaldırıp göğe baktığımda
Bir tokat gibi
Zifiri karanlıklar çarpıyor yüzüme.
Ay bile yüzünü dönmüş
Kahroluyorum...!
Oturup dizlerim üstüne
Benliğim yırtılırcasına haykırmak istiyorum
Sesim içimde kayboluyor...
Kahroluyorum...!
Sonsuz bir yolun yolcusu gibi,
Yola revan olmak istiyorum.
Hakimiyetimi kaybetmiş gibi
Ayaklarıma bile hükmedemiyorum..
Kahroluyorum...!
Benliğimi kaybediyorum...
Şuursuz bir şekilde savruluyorum.
Bir sarhoşun attığı naralar gibi..
bağırmak istiyorum...
Dilim dönmüyor...
Kahroluyorum...!
Gözlerim yanıltmaya başlıyor beni
Güzel görünen herşeyin
Güzel olmadığını görüyorum..
Kahroluyorum...!
Kalbim boşa çarpıyormuş oysa
Beni hayatta tutan umutlarımın olduğunu anladığımda
Kahroluyorum...!
Umudum tükendi,
Nefesim kesildi.
Varamadan yolun sonuna....
Kahroluyorum...!
İ.H.Karaman...
