Bir şarkı duyuyorum uzaktan..
Çok uzaklardan..
Apansız kirpiklerime asılıyor gözlerin.
Bilmediğim kahırlar çöküyor yüreğime,
Zehir zemberek.
Sonra,
Sana yazdığım şiirlerimi okuyorum.
Duymuyorsun.

Yine bir şiir yazıyorum,
Her satırı sen dolu...
Seni anlatıyorum sana,
Yorgun bir günün gecesinde..
Alıp başımı gitmek istiyorum,
Sen kaplamışsın her yolu..
Böyle kadere, boyle acı yokluğuna
Sövüyor, sövüyor, sövüyorum.
Susuyorsun.

Bir şiire anlatılmaz yokluğunun acısı
Biliyorum.
Biliyorum bir geceye sığmaz seni düşlemek.
Bunun kalleş bir bıçak gibi saplandığını bilmiyorsun.
Anlamıyorsun bu yalan dünyada
Yalnız yaşamanın burukluğunu...
Beni sevmiyorsun.

Bir şiirle anlatılmaz yokluğunun acısı
Anlıyorum.
Binlercesinde belki..
Belki de yanımda olduğun zaman..
Bu yaşamaksa, köpekler yalnızlığım,
Senden ayrı böyle..
Ben de yaşıyorum bil ki...