Kayıtlara geçmeyen hikayemin içinde klasik bir cümle oldu adın.
Sana bahşettiğim tanımlara sığmaz oldun,
Her gülümsemende.
Her utancımda
Ve her neşemde
Bağrıma bastığım adın hayatımın geniş bir özeti.
Sana hayran olmak
Hep seni anmak
Yolun sonunda ne olduğuna aldırış etmeden.
Bir ayrılık rüzgarı alıkoyarken beni senden
Hüzün yağmurları yağarken gözlerimden
Ansızın gelen bir ölüm gibiydi hasretin...


Seni yanlız geçirdiğim gecelere şikayet ettim her mısramda
Vefasızlığına hayranla baktı sevdiğini bırakıp gidenler
Senin gibisi yoktu dünyada
Ve olmayacaktı hiçbir zaman
Senin gibi ahmak yoktur;
Bırakıp giden sevgi cennetini
Ve senin gibi gülen olmayacak
Ormanlar seni kıskanacak,
Ağaçlar seni,
Güller seni
Ve tüm tabiat seni kıskanacak...
Bizi anlatacak her roman,her şarkı ,her notada ismin geçecek
Ve ben kahrolası ben
Aldırış etmeden seni haykırdım her fırsatta şiirlerimde...

Ey vefasız;
Bütün güllerimi sana açtım
Sevgi bahçelerine seni ektim durmaksızın
Açan her umuda sensin diye baktım
Sevgi sensin diye sevdim
Hüzün sensin diye ağladım
Hayat sensin diye yaşadım
Huzur sensin diye ölüyorum...