Takmıyorum artık yalnızlık korkusunu...Umrumda bile değil,nefesimi tutmuyorum,çEkiyorum içime yalnızlığın kokusunu...
Esmer sevdam neredesin demiyorum artık...Aynı şehrin aynı gökyüzünde ama başka yönlerde...Yüreğimi ferah tutuyorum ,en azındaN arada bir hatırlıyorsundur herhalde....!Yanlışlarımızı düŞünüyorum da nasıl kovalamış doğruları...Hiç hesapta yokken...Neyse boşver hesapta mıydı, değilmiydi artık önemsiz bir denklem!Ne Yaptım ben diye sormuyorum kendime...Ben yaptım da senin elin kolun bağlımıydı sanki!?Artık ağlamıyorum senin için...Ama bilirsin yalan yok bende...Gözlerim seni aramıyor değil...! Başka tarafa yöneltiyorum bakışlarımı....Bir anlık acı;sonra geçiyor...
Bil ki keşke dönse demiyorum.Dönsen başkalarının izi olacak üzerinde,dönsem başkalarının izi üzerimde....Bilirsin bende yalan yok!Çok özlüyorum aslında seni!Tırnaklarım avucuma fikrim senli boyuta geçiyor!Sonra dişlerimi sıkıyorum ve bu seferde senli fikirler geçiyor!
Aklımda sadece tek bir soru var:
YALNIZLIĞIMIZ AYNIYDI NEDEN ORTAYI BULAMADIK?????