20 Ocak 2023, 22:31
|
#1
|
|
|
YÜREĞİME DÖKÜLEN YAPRAKLAR
YÜREĞİME DÖKÜLEN YAPRAKLAR
İçimdeki karmaşıklığı En güzel simgeleyen mevsimdi sonbahar. Birbirimize ne kadar da çok benziyorduk onunla. Kışı bekleyen bulutlar, bulutların ardından yaprakları Peşinden sürükleyen bir rüzgâr… Kışı bekleyen bulutlara ve sürükleyici rüzgâra meydan okuyan bir güneş. Ve ansızın güneşin yenilgisini dile getiren bir yağmur… Bu sabah yine rüzgâra yenik düşmüştü güneş. İzin vermiyordu bulutlar, yer yoktu adeta güneşe. Güçsüz yaprakları Dallarından koparıp alıp götürüyordu. Rüzgâr estikçe haykırıyordum içimden ona. Kimselere veremediğim, saklayıp raflara kaldıramadığım hüzünlerimi de al götür rüzgâr, Savur onları kalmasın içimde. Dağıtsaydın içimdeki yaprakları, Birikip gazeller oluşmasaydı. Neyi merak ediyorsun rüzgâr nedir bu sorgulaman, Neden mi dökülüyor bu yapraklar içime? İçimdeki ağaçları hangi rüzgârlar çıplak bırakmıştı, Vakitsiz karlar mı yağmıştı çırılçıplak ağaçlarıma. Soru sorma rüzgâr sadece savur yüreğime dökülen yaprakları. Yüreğimden bir şey kopmuştu dökülen yapraklara eşlik edercesine. Aldanmıştım, aldanışım kırgınlıklara dönüşmüştü ve belki Bu yüzdendi yüreğime dökülen yapraklar. Ve yağmur başladı. Yüreğime dökülen yapraklara dayanamadı gökyüzü, Kim bilir tutamadı gözyaşlarını. Her bir yağmur damlası içimi daha da çok acıtıyordu. Sonbahar kadar karışıktım aslında. Dökülen yapraklar inadına bir yanımda güneş açabiliyordu. Bir yanda yağmura eşlik eden gözyaşlarım vardı benim, Bir yanda güneşe gülümseyen gözlerim. Mevsim yaz olsa bile içimde bir yerlere Yapraklar Dökülüyordu...
________________
Kulun Adaleti Sasar Ama ALLAH´in Adaleti Sasmaz..  |
|
|
|
Normal
