Adına ne dersen dediğim..
Rüzgara bile isyan eden cümlelerin bir anlamı olmalı bazen. Öylece savrulup gidebilir hayat ama sen ağırlığınla varsan eğer küçülmemelisin hiç bir zaman.

Sevgi ya da aşk…..

Adına ne dersen de. Kalıplara sığan duyguları yaşamayı tercih etseydik eğer itiraflar daha kolay olmaz mıydı? Bazen bir küçük harfle başlarsın söze ve öyle büyük bir anlama bağlarsın ki onu zamanı aşar gider fark etmezsin bazen de büyük cümleler edersin sonucunu düşünmeden ama işte sığdıramazsın hiç bir yere.

Acılar…

Evet, sancısız olmaz hiç bir vuslat. Sinsice bir yırtılıştır kaçışlar sanki gökyüzünde ki yıldırımlar gibi. Tut ellerimden desem cesaretin yok biliyorum. Sen söz geçiremezken düşlediklerine ben gerçekleri söylesem ne fark eder ki..!

Kaçışlarınsa eğer gözyaşların ben yağmurlarda çok ıslandım. Hırçın dalgaların vurduğu kıyılar gibiyim şimdi…

Biraz kırılgan…

Biraz samimi ama sana değil, ben ıslanmışlığımla yıpranırım sorun değil.

Sen dert etme adına ne dersen dediğim…

Küçük bir gülüşün bile sebebiyse eğer içimde büyüyen soyutsuzluğun alıştım ben…

Karabasanım sanki yokluğun korktukça kaçtığım, kaçtıkça yakınlaştığım…

Ey sevgili, adına ne dersen dediğim…

Söylesene hakkeden mi daha çok sever yoksa gerçekten seven mi hakkeder?..