gözümün arkasına yasladım
tüm çağdaş kalıntıları ve antik korkularımı...

artık eskisi gibi bakmıyorum toprağın üzerine
ve ayak basmıyorum
ellerimi arkama kavuşturup gezmek yerine
su üzerinde yaşatıyorum kalan ben tanelerimi
noktasından virgülüne ayırmıyorum kozmozu...

kozasını kesmiyorum
kovanını dağıtmıyorum
karışmıyorum işine
varlık sorgumun arasına sıkıştırıp mutlakı
sunmuyorum kahinlere elimdeki ateşi...

nefes alana kadar solungaçlarım
göğe bakmıyorum
tutmuyorum yasını ölü kuşların
şimdi sormuyorum artık hiç bir şey
kullanmıyorum akıl makinesini
cahilliğimin sınırlarını özgür bırakarak
tik tak seslerini dinliyorum
kıyamete sonsuz kala dişlerim
tırnaklarım
usum...

can-i