zemininde koşuşturmacalar
kulakları sağır eden karanlığın
sessiz ayak izlerinde karıncaların...

dün geçmişimin izini sürdüm
saklambaç oynadığımız mavi sokağın sol yokuşu
rengini hiç kaybetmemiş ve hala sır dolu...

her bahar papatyaları gizleyen
aşağı bağların gizemli yolu
hepsi aynı güzellikte ve özlem barındırıyor içinde...

şu kahrolası şimdi ki anımda
içinden bir türlü çıkamadığım hayalperest dünyamın
insanlara bu denli garip
bu denli komik gelmesi
beynimin ve ruhumun çocukluğunun garipsenmesi
beni sarı oda kahkahalarına boğuyor
yine bir keşif yapmış bilim adamı çılgınlığında duruyorum
cezbedici ölümün solunda
kendimin sağında...

kendi cehennemini yaratır bir edayla
kursağını zorluyorum kuşların kartalların
içi içinde ezilmiş sert kayaların
dağ içinde kendi kendini kavuran lavların
yırtıcı hayvanların ağızlarında avların
yem olacak örümceklerin pençesinde yırtılan ağların...

bir beyaz ben daha doğuyor işte
ağaç bitmeyen kuraklığın tam orta yerinde
bir beyazlık daha
sakin olun yengeçlerim yerlerinizde kalın
henüz yeni doğuyor...

can-i