| Brittle | 08 Ekim 2024 13:38 |
Ney Sesi...
Susmasın konuşsun isterdim oysa sadece..
Sesindeki o ahenk beni sakinleştirdiği ve içimi sonsuz bir huzurla doldurduğu ve bana ney sesinin bende yarattığı o iç huzuru versin diye..
O konuşmaya başladığında beynimdeki tüm sesler susar ve bir annenin ninnisini dinleyen bir bebek gibi sadece onun sesine odaklanırdım.. Ne söylediğinin pek bir önemi kalmaz kelimeleri değil sesi dinlerdim.. Bir onu dinlerken bir de ney sesi bana bu tarifsiz deneyimi yaşatırdı..
Şimdi bunca zaman sonra ne zaman bir ney sesi duysam sebepsizce gelip sol yanıma çöreklenen o acı ve üşüme hissi sanırım onun sesinin bende yarattığı bu duygumla alakalı..
Konuşmasını beklerken , yüzündeki, gözlerindeki ifade... İlk kez ürpermiştim.. Duymaktan hiç memnun olmayacağım sözlerin yolda bana doğru akmaya çalıştığını görmüştüm.. Önündeki bent açılmış bir dere gibi hızla geliyordu.. Ve beni de içine alıp sürükleyecekti.. Bir kaç saniye sürmüştü bunu hissetmem..
Susmasın.. Hep ve sadece konuşsun isterken şuan ağzını açmasın diye içimden bildiğim tüm duaları okuyordum...Gözlerimi kapattığımın farkında değildim, ellerimi yumruk yaptığımın ve savunma pozisyonuna geçtiğim de.. ''Sen iyi misin?'' sorusuyla uyandım biran ve kabus gördüm herhalde..ve geçti bitti ..diye hissettiğim anlık rahatlama ile geldi en ağır darbe.. Tam da savunmayı bırakıp rahatladığım anda...'' Ben seni aldattım'' ...
Kısacık bu üç kelimelik sözün ardından gelen uzun upuzun sessizlik... Ne kadar kaldık orda o şekil hiç bilmiyorum.. Bir kaç dakika mı yoksa bir kaç saat mi hiç bilmedim.. Düşünmedim de..
Yavaşça yerimden doğrulup, onun sesini ve ney sesinin bana getirdiği o huzuru da orada onunla birlikte bırakıp uzaklaştım..
İşte o gün bugündür ne zaman bir ney sesi duysam ...koşar adım kaçıyor oluşum bundandır.. | 