Brittle Nickli Üyeden Alıntı
(Mesaj 1678852)
Kantin her zamanki gibi kalabalık ve karmakarışıktı yine.. Sigara dumanından sisli ve seslerden uğultu halindeydi.. Bu duruma alışık olan kızlar boş masa var mı diye aramaktan çoktan vazgeçmiş ve pencere önlerindeki kalorifer peteklerini toplanma alanı olarak belirlemişlerdi.
Girişte durup boş petek var mı diye bakınmaya başladıklarında , orta kısımdaki peteğin üzerinde Şeyda ile Ünzile'yi fark ederek oraya doğru masalar arasında zorlanarak ilerlemeye başladılar.
Şeyda, Gülay'ın , Ünzile de Suna ile Leyla'nın bölümünden arkadaşlarıydı. İkisinin ortak noktası ise farklı bir yurtta oda arkadaşları olmasıydı.
Kızlar orta peteğe gidebilmek için önünde ilerlemeye çalışırken Gülay kalbi pır pır, gözleri ile kantini taramaya devam etmekteydi. Bütün sabrı onu kantine girer girmez onu görmeye saklamış gibi göremeyince modu düşmüş, keyfi kaçmıştı.
Şeyda ile Ünzile'nin yanına geldiklerinde kısa bir selamlaşmanın ardından grubun çenebazı Leyla hemen olayı anlatmaya koyulmuştu. Hararetle el kol hareketleri ile öyle bir anlatıyordu ki dışardan izleyen çok büyük bir olay var sanabilirdi.
Kızlar kitapları kenara üst üste bıraktılar. Feyza:
-Çay içen var mı ? Kantine gidiyorum...
Nuran:
-Ben de geleyim seninle.. Evet istekleri alalım..
Ayşe ve Meral aynı anda:
-Bizim ders başlıyor..
Gülay canının sıkıldığını belli eden bir ses tonu ile:
-Evet yine geç kalırsak Mithat bizi sınıfa almayacak, Hadi kalk Şeyda..
Şeyda oturduğu yerden kalkıp kitaplarını almaya uzanırken bir yandan fa arkadaşının suratına bakarak;
-Neyin var senin ? Leyla bile senden daha heyecanlı.. Dün olanları sen değil de o yaşamış gibi.
Diyerek tatlı tatlı gülümsedi..
Leyla:
- Göremediği içindir o.. Sen sıkma canını, gelir gelmez göz hapsine alırız bugün çözeriz kimdir nedir.. Suna ben tanırım görür görmez dedi.. O iş bizde, sen rahat ol..
Deyince Grubun en mantıklısı olarak olaylara hep farklı bir bakış açısı getiren Ünzile:
-Belki de asıl problem işin sizde olmasıdır..
Bu söz üzerine hepsi kahkaha attılar ve Meral, Ayşe, Şeyda ve Gülay onlardan ayrılıp kantinin çıkışına yollandılar.
Meral ve Ayşe önde Gülay ve Şeyda hemen arkalarında çıkışa doğru ilerlemeye çalışırken Gülay'ın yönü Şeyda'ya dönük onun anlattıklarına dalmışken koluna aldığı sert bir darbe ile sersemleyerek dengesini kaybetmesiyle kitaplarının yere saçılması bir oldu.. Şaşkınlıkla dönüp;
-Dikkat eder misiniz yaa!!
Karşısındaki genç ;
-Çok çok özür dilerim, istemeden oldu, size yardım edeyim ...
diyerek beceriksizce yerdeki kitapları toplamaya başladı. Ayşe kıkırdayarak;
-Yok artık bu o de de tam olsun...
Gülay çömeldiği yerden sinirle bakışlarını kıkırdamaya devam eden Ayşe 'ye çevirerek;
-Ay saçmalamayı bırakır mısın, daha neler!..
diyerek başını çevirdi ve girişin hemen solundaki ilk peteğe oturmuş yüzünde bir gülümseme ile onu izleyen bir çift zeytin göz ile göz göze gelmesi bir oldu. Yüzünün al al olup, tüm bedenini ateş basması birkaç saniyeyi bulmadı.. Eli ayağı bir birine dolandı ve toplamaya çalıştığı kitaplar tekrar yere saçıldı.
Karşısındaki genç hala mahcup bir şeyler söylemeye kendini affettirmek için durmadan konuşmaya devam ederken Gülay artık kimseyi duymuyordu. Başı önünde kızarmış bir suratla , izlendiğinin bilincinde kitapları toplamaya çalışıyordu.
Toplama işlemi tamamlanıp ayağa kalkarken ürkek bir bakış attı platoniğinin olduğu tarafa.. Platonik oturuş pozisyonunu hiç bozmamış ve aynı şekilde nasılsa illa ki bakacaksın bu yana dercesine yüzünde o insanı deli eden gülümseme oturmuş vaziyette ona bakmaya devam ediyordu.
Gülay hala ısrarla ondan özür dilemeye çalışan çocuğa;
-Tamam sorun yok..
diyerek hafifçe gülümsedi. İçinden '' Belki de sana teşekkür etmem gerekiyordu'' diye geçirdi.
Şeyda arkadaşının yüzündeki değişimi olanlara vererek;
-İyisin değil mi? Çocuk da çok mahcup oldu, yazık.. Nasıl çabaladı baksana kendini affettirebilmek için.. Hadi geç kalacağız...
-Çaktırmadan soldaki peteğe bak.. Çaktırmadan...
Sözler daha ağzından çıkar çıkmaz Şeyda direk o tarafa bakınca, Gülay bir dirsek attı arkadaşına.. Şeyda kendini kantinden dışarı atar atmaz;
-Ayy gördüm çok tatlı bakıyordu sana... Çingene falan da değil ayrıca esmer ve çook yakışıklı...
Meral ile Ayşe neredeyse ışık hızıyla geriye kantin kapısına döndüler. Gülay:
-Kızlar hadii rezil oldum yeterince , abartmayın..
İki kız da kıkırdayarak dönüp geldiler arkadaşlarının yanına. Meral;
-Beğendim.. Şeyda'ya katılıyorum..
Ayşe;
-Hımm hoş çocukmuş.. Bir ziraatli kadar olmasa da ben de beğendim..
Şeyda;
-Evet senin ziraatli daha bir kul.. Ama benimki kadar değil..
Aralarında birbirlerine takılarak dersliğin kapısına kadar gelmişlerdi bile..
Kapıyı vurmadan kendilerine bir çeki düzen vererek toparlandılar.. Onlar kapıyı tıklatırken Gülay aklı kantinde, en çok da içine işleyen o gülümsemede , rüyada gibiydi.. Tek derdi ve düşüncesi o anda blok dersten sonra kantine gittiğinde orda olup olmayacağıydı...
|
