Zaman her şeyin ilacı mı bilmiyorum ama, bildiğim tek şey sanki yan etkilerinin hepsini bize kaderimize yazılmış gibi yaşatmasıydı. Hayat reçetemizi yanlış yazan bir doktordu sanki…

Biz teşhisi konulamayan bir hastalıkla ömür geçirmeye mahkûm edilmişiz. “Sağlık olsun.” derken bile onun yaşattıklarına alışmaya çalışıyorduk fakat, düşündüğümüz sağlığımız değildi aslında zamanın bizi bırakmamasını temenni ediyorduk sadece bir müptezel edasıyla. Neler göstermedi ki bize günden güne, yıllardan yıllara hem de hiç fark ettirmeden, bir serum edasıyla damla damla doluyordu içimize dertler. İnsanlar tanıdık, yabancı oldular. Mutluluklarımız mutsuzluklara dönüştü, sevgilerimiz nefrete. Asla olmaz dediğimiz her şey olmadı mı? Bazen geçmek bilmedi, bazense radyoda denk geldiğin en sevdiğin şarkının sonu kadar kısa sürdü. Kimilerini unutturdu, kimilerini hiç unutturmadı.

Ömür kısa der kafası karışanlar, haksız da sayılmazlar, kim biliyor ki neydi bir ömre bedel olan? Zaman mıydı bizi bizden alan, yoksa biz miyiz kendini zamana kaptıran?

Hadi o zaman, bırakalım aksın gitsin zaman..