İNSAN NE İLE YAŞAR
Karanlıklar içinde tek bir ışık vardı.
Ben bu ışığa âşıktım.
O’na arkamı döndüğümde gözlerim kör oluyordu, görmüyordum.
Hâlbuki ona bakmak…
Her zaman bir umut vardı içimde, her zaman ulaşacak bir hedef… İdealler, hayaller, heyecanlar, sevgiler…
Bir gün bir adım attım o’na doğru… Sonraki gün bir adım daha.
Bir türü yaklaşamıyordum sana…
Seni görüyordum, ama orada değildin. O’na her yaklaştığımı zannettiğim anda, meğer daha yolun başındaymışım dedim.
Ne yazıktı bana.
Çok gülünç bir varlığım ben senin dünyanda…
Bir soytarının gülüşü vardı yüzümde sana göre, sadece bir eğlence…
Gözlerimi kapattım. Bir gün boyunca hiç açmadım. O yok dedim.
Sen yoksun ki benim hayatımda.
Hiç tanımadım ki ben seni.
Sadece kendi bedenim, ruhum ve…
Ve düşüncelerimde (SEN)!
Bak yine kaybettim kendimi…