Bazen sadece yalnızlığı düşünüyorum , yanan bir mumun düş kırıklarının arkasında . Ve bazen mutsuz olmayı düşünüyorum , aslında zaten mutsuzum . Mutluluğun faydalarını , insanların gamzelerinde oluşan minik kuyularda görebiliyorum . Bakarsam düşerim içine , kurtulamam diye odaklanıyorum geleceğime . Gelip geçici olan duygularım , ve hislerimin beynime enjekte ettiği gururumun arkasına sakladığım kalbim . Umutlarım , hayallerim , geleceğim ve ben . Bazen gözlerim ağırlaşıyor , göz kapaklarımın çaresizce çırpınışlarını , boğulmak istemediklerini görüyorum . Göz yaşlarımdan kaçırmak istiyorum , göz kapaklarımı . Sonra , seninle kurduğum hayaller geliyor aklıma . Temelini tutturamadığın hayallerimiz geliyor aklıma . Yanıyorum .

Bizim şarkılarımız vardı , sen okudukca ben ezberlerdim dudaklarından geleceğimizi . Ama sen sözleri hep atladın , bir cümle , iki cümle .. Satır satır , atladın . Üşüyorum sevin . Sevişmek için çok erkendi biliyorum , ve bu yüzden her sevişmek istediğimde ben sana sarıldım . Şimdi bu cümlelerim ne bir bıçak kadar keskin , ne bir kalemtraş kadar yontulmuş hislerim . Şimdi içim kanıyor sadece , uçurumdan atlamak için sabırsızlanan bir adamın aldığı son nefesindeyim, ve ben kimseyi duymuyorum . Şimdi herkesten nefret ediyorum , en başta kendimden . Ve beni durdur , intihar etmeme izin verme . Kalbimi durdur , ellerinle .

Bazen kendimi o kadar çok yalnız hissediyorum ki , yapacak bir şey olmadığından pantolonumun fermuarından sarkan o ipi çakmakla yakıyorum..