bazen o kadar günahkar hissediyorum ki kendimi...
Ne zaman tövbe etmeye niyetlensem aklıma sen düşüyosun,
İşte o an aklım donuyor,kalbim tekliyor,cümleler dilime dolaşıyor,
Ve günah haneme bir günah daha ekleniyor,
Çünkü ben artık seni düşünürken bile günaha giriyorum...

Hergün hesaba çekiyorumkendimi,
Seni ne kadar sevdiğimi...
Ne kadar değer verdiğimi...
Ve bunların yanında;
Binlerce kez sevdiğini dile getiren seni
Ancak kalbinde bir türlü hissedemediğim,
Dünyalara bedel dediğin aşkını çok uzaklardan izliyorum şmdi...
Gözlerimden yaşlar akıyor sonra istemsiz,
Seni düşünürken girdiğim günahlara kefaret olan gözyaşlarım...

Ve ben mutluyken bile onları akıtmaya çekinmiyorum...
Mutlu anlar şükretmeyi gerektirmez mi insana?
Bende gözyaşlarımla şükrediyorum,
Şükrediyorum ki ağlayıp,
Seni düşünürken girdiğim günahlar
Buğulu gözlerimle göremeyeceğim kadar silikleşiyor,göremiyorum...
Bazen düşünmemek,
Bazen hayaller kurmamakta yarıyor insana...

En azından yarına bile uyanacağımızın garantisi olmayan şu dünyada


Kendimi de seni de bir hiç olarak görüyorum...
Haddimi biliyorum o an işte...
Ve bunların yanında hayatımda hiç olmadığını düşünüyorum da....
Sonuçta hepsi hayal...
Sen yoksun ki...
Dedim ya işte;
Bende yokum...
Gözyaşı meğer neleri silmeye kadirmiş...
Hayallerimi...
Seni...
Beni...En önemlisi düşüncelerimi...

Artık
günahkar değilim...


Gözyaşlarım aklımı da kalbimi de temizledi...


Gözyaşlarım sildi beni hayattan,
Seni de sildi hayatımdan