Gökyüzü küsmüş bana sanki.
Yıldızlar gülümsemiyor bu gece.
Ay da bana sırtını çevirmiş.
Bir dal bile kımıldamıyor.
Rüzgar benim şehrimi terk etmiş.
Demek sende gittin.
Sende beni yarı yolda bıraktın rüzgar.
Caddeler karanlık toprak kokusunu içime çektim.
Yağmur evet yağmuru hissediyorum Rose.
Yürüyoruz beraber ...
Ver elini sadece hissetmek istiyorum.
Sadece yağmuru avuç içimde tutabilmek.
Çok mu zor bu Rose ? - Çok mu zor ?

Yürüdükçe karşıma yeni yağmur damlaları çıkıyor.
Sükunetim umutlarımı aştı bu siyah gök altında.
Zaman geçiyor derken gök mavimsi bir renk alıyor.
Güneş az sonra doğacak
Ve insanlar mutluluk maskelerini takıp caddelere akın edecekler.
...

Güneş sanki ısıtmıştı içimi.
Gece yağan yağmurdan eser yoktu.
Üstelik gökkuşağı da açmıştı.
Dedim ya gök gayet mutluydu maskesiz !
En azından gök maskesizdi insanlardan iyi idi.

Ne tuhaf değil mi Rose ?
Nisanın ortasında benim yaşadığım kış.
Ben de kördüğümü var.
Hiç çözülmeyecek
Çözülemeyecek . . .