Soğuktu hep ellerim. Eldivenlerim bile ısıtmazdı. O büyük ellerinle minicik ellerimi açar alırdın hemen avuçlarının arasına ısıtırdın.
Kalbinin hızlandığı zamanlar ellerimi tutar beni koyduğun yere götürür orada olduğumu hissetmemi isterdin.
Kısaydı saçlarım toplanmazdı. Önüme düşerdi bir kaç tutam dolardın hemen parmaklarını arkaya atardın.
Parmakların. Uzun ve yumuşaktı pamuk gibi. Dokunuşların hafifti. Her ayrıntısını hatırlarım o ellerin her dokunuşunu hissederim hala benimmiş gibi…