SEVGİLİ. Hadi herşeyi bir kenara bırak sevgili. Biraz sohbet edelim seninle. Biraz zaman ayır kelimelere. Hadi bir çay al en güzelinden yada mis kokulu bir kahve. O aldığın çayın kıvamı gibi konuşalım seninle yada aldığın kahvenin misler gibi kokusunda aksın kelimeler. Bırak kendini kelimelere. Biliyorsun ki kelimelerden kimseye zarar gelmez. “Bırak aklına gelmeyen başına gelsin” kelimelerin dünyasında. Hadi herşeyi bir kenara bırak ve balıklama atla bu kelimeler denizine. Kelime kelime damla olmak…satır satır nehir olmak sayfa sayfa bir çağlayan ve kitap kitap deniz olmak ne güzeldir değilmi. Ve ne güzeldir maviliklere uzaklardan bakan olmamak. Ve sende maviliklere uzaklardan bakansan durma yelken aç. Hadi önce sen başla anlatmaya. Neyi diye sorma bu kadar uzun bir hayattan sonra anlatacak kelimelerin yokmu. Yokmu yarına dair umutların..yokmu geçmişe ait keşkelerin amaların ve fakatların. Hadi sen yeterki kendini kelime yağmurlarına bırak. Bak nasılda bir ceylan gibi sekecek kelimeler dudaklarında. Anlat. Nerden başlamalı diye düşünme aklına ilk gelen şey neyse ordan başla sen. Nasılsa gerisi kendiliğinden gelir. Mesela yaşını sorsam 20-30-40 vs dersin. Kim ve kimin için önemliki bu. Ben yaşını sorduysam hayatın sana kattığı yaşı soruyorum. Hani şu gözlerinin kenarında iz bırakan hayat. Dinlediğin eski bir şarkıda seni düşlere daldıran hayat. Okuduğun bir kitabın kahramanı yada içinde kaybolduğun bir şiirin…. Hadi herşeyi bir kenara bırak ve bu kelime ormanında kaybolalım seninle. Korkma çıkmaz yollar yoktur şiirlerde. Umutsuzluk ise zaten olmaz. Olmamalı. Keşkeler ve amalar yoktur bu sayfalarda, geçmişe ve geleceğe dair hiç olmayacak düşlerde değil. Devam et sen anlatmaya. Seni kimse anlamaz kelimeler kadar bilmelisin. Sen söylemesende bazı şeyleri, kelime aralarına saklanmış düşlerini ve umutlarını bilirler. Anlat mesela kendine ait gizli bir dünyan olduğunu anlat o kimsenin bilmediği bakir toprakları. Kendinle başbaşa kaldığında gülümseyerek yüzüne düşen neşeyi anlat mesela. Adını söyleyemediğin çok eski bir düşü. Kendinden bile sakladığın bir umudu. Yıllarca omuzlarına yüklenen sorumluluğu anlat. Bazen kaçmak istediğini ama aynı yere çakılı kalmak zorunda olduğunu. Kimi zaman kaybolmak uzaklara gitmek istediğini. Kimi zaman gülümseyerek gözlerini açtığında yaşadığının bir rüya olduğunu. Anlat mesala insana yaşama azmi veren umudunu. Hani şu ismi bile geçtiğinde bir şarkıda yüzünde güller açan. Anlat mesela bir dost sohbetinde anlatırken heyecandan sesinin titremesini. Bak gördünmü hiç zor değilmiş değilmi konuşmak kelimelerle. Zor değilmiş yüreğini beyaz bir sayfaya dökmek, zor değilmiş umudu kelime kelime işlemek. Bu kelimeler dünyasında sana umut veren, yüzünü gülümseten bir kelime oldumu diye sorsam. İlk cümleyi hatırlıyormusun hani şu içinde sevgili kelimesi geçen. Ne güzel değil mi? Sevgili aşkım… Sevgili arkadaşım…. Sevgili dostum… Sevgili…sevgili…sevgili.