Farkında olmadan ne de çok sevmişim seni ...
İçimden konuşup kunuşup dışıma susmuşum ...
Kısa kısa sözcükler kurmuşum kimselerin bilmedği bir alfabe ile ..
Farkın da olmadan uzayıp gitmiş senli duygularım ...
Vakitlerime iliştirdiğim nun'ları ayrı ayrı zamanladım itirazlarımı ...
Her gece de bir düşleyip bin düşmeyi..
Bütün ben'lerin sen olması geceden sabaha kalan ben'sizlikle yoğrulmuş hüzünlerime susuşlar ...
Oysa ki ; bir anlamsızlıktı kendimce ettiğim itirafları yalanlamalarım ..
Gırtlağıma kadar bulaşmış sessizlikle bütün sen'leri yutkundum içime ...
Yanmış oysa bütün duygularım gecenin serinliğin de fark etmemişim...
Rüzgarın ile esip gittiğim şehirlere anlam veremezken şimdi bütün anlamlar sadece suskularım oldu ...
Zavallı fikirlerim ; evvelime kalmış boş-vermişliklerim...
Şimdi boşvermişliğime bulaşmış umursayan yanlarım ...
Tutku ; bütün duygularımla öğrendiğim ezberlediğim ama sözlüsünü yapamadığım acı acı zamanların adı ...
Gözüme kaçmış " sen " suskusu ile yürek süretime intihar ediyorum seni ..
Gecenin loş karanlıkların da ;
Dem tutmuş her yanıma koca bir sessizlik ..
Son dem yine sensizlik...
Fark etmemişim oysa ki ; duygularımın uykusuzluğu geceden sabaha kalan göz yaşları ..
Umudumun direnç yanı direncini kaybetmişçesine yüreğimde oluşturduğum küçük bir Giz alfabesi ile ..
Tümcelerimin bütün'süz haliyle yazdığım bütün dizelere ...
Dilimden çıkan bütün kelimeler ...
İçimin çığlıklarına bulaşmış dışıma vurgulanmış..
Sesim de sen sessizliğimde ...