Yelkensiz Gemi
'Kal” deseydin, kalirdim…
Demedin oysa…
Kuru bir 'bitmesin”den baska
hic bir şey demedin.
Öyle kuru, öyle soguk,
oyle uzakti ki ondaki anlam!
Bu kadar kolay miydi hersey,
bu kadar yakin miydik ucuruma?
Savunmayacak miydin sevgimizi?
'Kal” “Kal” diye
haykirmayacak miydin ardimdan?
Dusundugum bu degil…
Hayal ettiklerim,
beklediklerim baskaydi senden…
Mucadele beklemistim oysa
yelkensiz olan gemimizi
kiyiya ulastiririz sanmistim…
Kiyiya ulastirirsin sanmistim..
Oysa onu denizin ortasinda ,
savunmasiz birakmama goz yumdun..
Bu kadar yipratici olamazsin…
Oysa bir anlam olmaliydi
yasadiklarimizda!
Paylasilan duygularin
bir anlami olmaliydi..
Yuregimdeki martilarin
bir anlami olmaliydi.
Beynimizdeki melodilerin,
aramizdaki cekimin,
gecen aksamki sohbetin
bir anlami olmaliydi.
Duygularimizin bir anlami olmaliydi…
Yuregimdeki tum MARTILARI ucurdun simdi
Hangi yone gittiler bilmiyorum,
geri donerler mi bilmiyorum…
Dunya... bosaldi mi ne?
Neden bu kadar sessizlesti birden yasam
neden artik parlamiyor
yakamozlar gozlerimde,
neden artik ruzgar esmiyor…
Her sey seninle mi kaldi yoksa…
Mantigim,
mantigimi bana birak lutfen
ona ihtiyacim var.
Bazi seyleri anlamak icin
ona ihtiyacim var….
Evet!
Ben istedim ayriligi,
cikmaz yollara yonelen bendim,
kucaginda bir yigin noktayla
karsina cikan bendim…
Kahretsin!
Bunu neden yaptigimi bilmiyorum..
Ve…
Senin buna nasil goz yumdugunu..
Tipki…
Balkondaki akasyalari sularken,
fazla sudan dolayi
solacaklarını bilmedigim gibi…
Su, onun icin hayat olmaliydi oysa..
Ve sen de benim tutunacak dalim!
Bazi seyler vardi aramizda biliyorsun,
olmamasi gereken
ama daima var olan.
Farkli uclardaydik seninle,
farkli mevsimleri seviyorduk,
farkli zamanlarda…
Sen buyuk firtinalara vardin,
bense lodostan bile urkuyordum…
Oysa basardigimiz seyler vardi
her seye ragmen,
daha dogrusu oyle saniyordum….
Binlerce yildiz arasinda,
ayin guzelligini gosterebilmekti
tek amacim…
Yildizlari sondurmekti…
Sorunlari yok etmekti…
'Bitti” "bitti deyisim
oylesine bir seydi,
oylesine siradan, sakaciktan…
'Hayir” hayır demeliydin!
Hatta kiyametler koparmaliydin
yuregimde,
hendekler acmaliydin yoluma,
gidemeyeyim diye…
Sahip cikmaliydin, gozlerimdeki ay'a,
sevgimiz diye…
Beni yolumdan alıkoymaliydin…
'Kal” demeliydin…
Defalarca kal demeliydin
Oysa demedin…
Belki de senin ciceklerin
coktan solmustu
ve ben
akasyalari kisin yasatmaya calismakla
hata etmisim…
Belki boylesi daha iyi oldu…
'Kal” deseydin kalirdim…
Hem de seve seve kalirdim.
Martilarla kalirdim,
yakamozlarla kalirdim.
Demedin oysa!
Bilir misin?…
Kac ciglik olup yikildi
yuregim giderken…
Bilir misin?…
Nasil bir cana hasretti yuregim,
yolumdan dondurecek…
Bilir misin?…
Nasil zor oldu, ardima bakmadan
cekip gitmek…
'KAL” desen kalacaktim…
DEMEDIN OYSA!…