Biraz Ben Biraz Başkası...
 

Biraz sohbet, biraz merak,
belkide bir tek sana, kendimi bu kadar uzun anlattım.
Umutsuzken geçiştirdiğim gülüşleri, mutluluktan ağlatırken,
bulutsuz bir güneşe inanarak ilk defa,
yağmurları toprağın kokusuna aldattım.
Halini hatırdan kesecek dili,
adını anmayacak kadar sabıra sustururken,
hayırlısını zamana bırakmış,
gördüklerim doldu gözlerimin içi.
Yarası kabuğunda sızlayan acının, damarına basılır mı.
Sinede birikmiş inandı sayılan yalanlar,
koynunda beslenen yılanı doyurur mu. .
Tabiyatında yokmuş gönülden sevenin,
başka birinde doğası.
Ömrün yettiği yerde yaşamın izahıyken hayat,
kaderde bizi tanımış sayılır mı.
Biraz ben, biraz başkası,
yalnızlığın komşusu gibi söylenirken,
kendi başına her bir sitem,
gidip de dönmemenin dedikodusunda,
özlemekten kaçılır mı. . .