Kalbimdeki Şehir...
 

Her rengin tarafsızca kavga ettiği bir beyazda, kimin daha koyu göründüğünü anlayabilmek nasıl bir çelişki? Şimdi yazdıklarını önceden okumuş gibi yaşamak, kendinden bir kopya mı çektirir hayata.Diyorum ki, doğum günü mumları gibi söndürmeyelim geçmişimizi.Ummadık taşın başımızı yaracağı an, o taşın suyunu çıkaracak gücümüz varken, sarılmasın dilimiz yalvarır gibi damağımıza. Kızgınlığımız, derince çektiğimiz bir hayatın nefesini bırakmak olunca, yorgunluğumuz boşvermekte haklı olmak kadar gülümsemesin.Arkasını çevirdiğimiz bir sayfanın hışırtısına aldırış etmeyen kulaklarımız, kendinden örnekler bulma çabasında kelin merhemiyle sürülmesin.Çaresiz umutlar sabahın körü, zamansız bulutlar baharın sonu olup, gecenin yarısı keşkeler dolunca ,susmak istediğimiz cümlelerin sonuna tek bir hizada bizi selamlayan noktalar dizilmesin.O beynimizdeki bencil avukat, o çözümlerimize yardımcı gibi görünen batıl doktor ve ana vicdanından kopma kalbimiz insaniyetle bir olmadıkça, hayatımızın lakabını doğar doğmaz takan kaderin sonundaki küfürler silinmesin.Yerin kulağını susturmaya çalışırken üzerinde yürüyen insanlar, gürültü çıkardığını sanarak boşuna tepinmesin. . .