Büyüdük Aniden...
 

çocuktuk daha...
bir elimizde lolipop,
diğerinde bir bebek...
lolipopumuzun bitmesiydi tek derdimiz,
ya da sobelenmek saklanmaçta...


büyümek isterdik,
abilerimiz ablalarımız gibi olmak;
yetişkin olmak...
isterdik istemesine de
bilmezdik büyümenin anlamını.
düşünmezdik hiç,
büyümenin nasıl acıtacağını..
bilemezdik aşkı,
bilemezdik kalp acısını...


ve büyüdük aniden!
görünmedik eller uzandı,
çekti aldı bebeğimizi elimizden...
lolipoplarımız düştü yere,
kırıldı,
paramparça oldu daha bitiremeden...


sonra sevda düştü yüreğimize,
engeL olamadık,
tutulduk bir serseriye...
dizimizdeki yaralar geçti geçmesine de,
kalbimiz yaralandı bu seferde...
ama bir farkla,
dizdeki gibi kabuk bağlamadı kalpteki yara,
oluk oluk kanadı hep,
her ismi anıldığında...


oyun sandık en başta sevmeyi...
tıpkı bir evcilik gibi...
biz sevdik ya,
o da sevecek hemen bizi...
nerden bilecektik?!
hayat bir saklambaç ve,
karşılıksız aşk bizi sobeledi...


Ve büyüdük aniden!
sonra sevda geldi
çekti içine bizi
hiç hissettirmeden...