Seni terkederken bir heves bir merak bir heyecan içindeydim.
Ne bahaneler uydurmuştum. Sevgisiz saygısız ilgisiz derken sana
başka birinin varlığını hissetmiştin. Hakarete vardırmıştım kıskançlığını.
Ne büyük nankörlükmüş oysa benimkisi.....

Seni terkederken ne hale geleceğini ve hatta ne hale geleceğimi bile düşünmemişim. Zedelenen onurun kırılan gururuna rağmen kötü dememişsin dedirtmemişsin bana asil davranarak.

Soruyorum sıkça kendime; 'iyi mi yaptım? 'Hayır hayır! Defalarca hayır!
Zaten çok sürmedi ben de terkedildim tükenince. Dayanamadım düşük sınıflı köhne otellere. Şimdi kapsız kacaksız bardaksız duvarlarında sesimin yankılandığı küçük bir evde eskiciden alınma çarsafsız bir yatakta
hatalarımla yüzleşmeye çalışıyorum.

Yatağımı özlüyorum. Üzerinde dumanı tüten çorbanın porselen tabağını
demini almış çayı ütülü pijamalarımı özlüyorum. Çocukları da özlüyorum uzaktan seyretmeler tak etti canıma.

Aslında seni özlüyorum. Seni seviyormuşum anladım. Hayır seni seviyorum.

Affet beni demiyorum. Bana bir şans daha ver de diyemiyorum.
Dostluğuna ihtiyaç duyuyorum da diyemem. Tükettim tüm kredilerimi biliyorum.

Biliyorum terketse de terkedilse de;
'kadın asla arkaya bakmaz.'
​