Babalar ve oğullar
Sokaklarda geçirdik çocukluğumuzu.
Yürekleri temiz delikanlılardık biz.
Ama itiraf etmek gerekirse gerçeği;
Biraz hayta,
Biraz fırlama,
Biraz da pis.
Çamurlar içinde yuvarlandık,
Kireç kuyularında yüzdük.
ve bizi yakalayamayan inşaat bekçilerini çok üzdük.
Gazete kağıtlarını sıkıştırıp top yaptık,
Futbolun hasını oynadık o topla.
Fanilalarımızı boyadık;
İplerle bağlayıp,
Kumaş boyasıyla,
Teneke kazanlarda.
Karpit patlattık konserve kutularının altında.
Uzaya çıkma maceramız da böyle başladı işte.
Mahallede köşebaşındaki duvar üstüne,
Sebilhane bardakları gibi,
Sıram sıram dizilerek başladık etrafı keşfetmeye.
Bir yandan da çekirdek çitlemeyi,
Yerlere tükürmeyi,
Duvara işemeyi öğrendik büyüklerimizden.
Kızlarla yakan top istop ceylan oynadık,
Kendi aramızda uzun eşek falan.
Eriği kirazı dutu,
Komşu amcaların bahçelerinde,
Dalından yedik gizlice.
Sıcak simit,
Sade gazoz,
ve şam tatlısıydı,
Ağzımızın tadı.
Yazlık sinemalardı eğlencenin unutulmazı.
Tel arabalar, topaçlar ve çemberler ile çıktık yola,
ve ne zaman oyun desek;
Misket,
ve tornet,
ve gazoz kapakları düştü hep aklımıza.
İlk silah koleksiyonumuzu,
Plastik su tabancalarıyla yaptık,
Harçlıklardan arta kalanlar ile.
Karnelerimizdeki kırıkları,
Çamaşır suyu ile düzelttik de,
Öyle gösterdik velilerimize.
Bayram oldu zannettik,
Eve siyah beyaz televizyon geldiğinde.
Şekersporu, PTT’yi, Hacettepeyi tuttuk,
Üç büyüklerin yerine.
Beykoz’u,
Feriköy’ü,
Vefa’yı da unutmadık elbette.
Ne kadar fırlama olsak da,
Bacak bacak üstüne atamazdık büyüklerimizin yanında.
Yüzümüz kızarırdı kızlar gözümüze bakınca.
Boynuzlu otobüslerle gezdik şehri,
Ama boynuzlamadık kimseyi.
Bir sınıf büyüğümüze abi,
Küçüğüne kardeşim dedik.
Dayak da yedik, kafa da attık.
Ama arkadan vurmadık hiç.
Ders çalıştığımız da oldu zaman zaman,
Kopya çektiğimiz de.
Palamut dedik küçük küçük notlara.
ve emin olun yakalanmadık hiç hocalara.
İtelendik,
tepelendik,
kirlendik sokaklarda,
Ama kalbimiz temiz kaldı gene de.
Derken büyüdük,
Adam olduk,
Baba olduk sizlere.
ve geldik bugüne.
Evet zamane çocukları,
Balkon bebeleri,
Bilgisayar delileri.
Yani bizim çocuklar, oğullarımız, veliahtlarımız hani.
Evet, siz..!
Söyleyin bakalım şimdi,
Hiç oldunuz mu hayatınızda,
Bizim kadar pis..?