Çocuk gibiyim bu aralar,yüzümde gülücükler dizimde yaralar...Bahardan kalma ılık esen rüzgar.Umudum var hala biliyorum geçecek kara kışlar.

Pencereden bakıyorum gökyüzüne, gülümsetiyor beni özgürce uçan kuşlar...

Çocuk gibiyim bu aralar bazen tutarsız bazen kararsız ama umudum var hala gülüşlerinde saklı sevdalar..Ne dizimdeki yara yakıyor canımı ne elimdeki toz duman..Ne zaman düşüp kaldırsam başımı gökyüzüne mavide umut var.

İçimden geçenleri bir bilsen,iki avucumun arasından salıverdiğim kuş heyecanı ,iki elimin arasında olan şekerlemeler..

Ben düşeyim de kanasın dizlerim ama düşmesin elimden hayaller..
Bir çocuğun en büyük hayali ne olabilir ki?Peşinden koştuğu misketler..

Çocuk gibiyim bu aralar... Kör sağır dilsiz gülüşlerimden başka herşeye heryere..Yaşamak istiyorum,koşmak istiyorum sokaklarda elimde uçurtmam ayağımda yırtık potinler..


Tut elimden beraber uçuralm uçurtmamızı gökyüzüne ,çünkü gökyüzü bugün çok mavi çok güzel...Gökyüzünde umut var...Umudun adı sen...