Bazı hikayeler vardır hayata dair...

Her türlü,bin türlü,başka başka hikayeler...Kimi kaleme döker kimi kan döker,ya gözünden ya gönlünden..

Yazılan her hece,çizilen her resim, yaşanan her hikaye acısı kadar kanatır yaraları...

Acı çekince mutluluğun , mutlu olunca acının tadına varır insan.Biri olmadan diğerinin anlamı olmuyor çünkü.

Tomurcuğu açmış kiraz dalının umudu olmalı insan da kıpkırmızı can olmak için.Yeşilken acı kırmızıyken tatlı olan umut..

Her geçen günün ardından geride bıraktıığımız onca anı,insan,his duygu ...Her biri bizim için yön vermek yol vermek için.Mutluluğa daha çok yaklaşmak yakınlaşmak için.

Her duyduğumuz güzel sözün ardına sığınmak,küçücük şeylerden mutlu olabilmek bir hüner değil midir o kadar kanayan yaranın arasında?

Gülen gözlere ihtiyacımız var,güzel sözlere ihtiyacımız var.Belki de en çok mutlu olmaya ihtiyacımız var.

Bazı insanlar vardır hayatlarımız da gülünce gözleri gülen yada kısılan yada sözleri içimizi ısıtan...

Su verip açtırdığımız çiçeklerle dolsun bahçelerimiz...Umut dolu olsun kalplerimiz.Gülmek yakışsın yüzümüze.. :):)

Son olarak unutmadan söyliyim ; Biz ne zaman umutlansak, ertesi gün rakı içiyoruz.:)