|
|
01 Mart 2020, 08:38
| #1 |
  |  Bir AyrıLıŞ Hikâyesi Erkek kadına dedi ki: -Seni seviyorum, ama nasıl, avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp parmaklarımı kanatarak kırasıya çıldırasıya... Erkek kadına dedi ki: -Seni seviyorum, ama nasıl, kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz, yüzde yüz, yüzde bin beş yüz, yüzde hudutsuz kere yüz... Kadın erkeğe dedi ki: -Baktım dudağımla, yüreğimle, kafamla; severek, korkarak, eğilerek, dudağına, yüreğine, kafana. Şimdi ne söylüyorsam karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana.. Ve ben artık biliyorum: Toprağın - yüzü güneşli bir ana gibi - en son en güzel çocuğunu emzirdiğini.. Fakat neyleyim saçlarım dolanmış ölmekte olan parmaklarına başımı kurtarmam kabil değil! Sen yürümelisin, yeni doğan çocuğun gözlerine bakarak.. Sen yürümelisin, beni bırakarak... Kadın sustu. SARILDILAR Bir kitap düştü yere... Kapandı bir pencere... AYRILDILAR... Nazım Hikmet. 👍 4 |
| |
|
01 Mart 2020, 10:13
| #2 |
  | Sonra ne oluyor biliyor musun ? Geçiyor. Bir zamanlar uğruna dünyayı karşına alabileceğin insan, yabancılaşıyor sana. Adım adım uzaklaşıyorsun. Bir an geliyor bir şeyler kırılıyor içinde, bir şeyler dökülüyor.. Emegine saglık @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] ;b6 👍 1 |
| |
|
14 Mart 2022, 02:07
| #3 |
  | 5 kardeş dizisinde Nazım okurdu bunu.. Aşırı sevdiğim bir şiir. O halini de buraya bırakmak istiyorum çok güzel okur : 👍 1
________________ barisiyormus her orman , yanginiyla. .  |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
