[Hümaşah ✓]

Sonbaharın yağmurlu ama bir o kadarda,
puslu gecesinde sevmiştim seni

Kalbime hançer gibi saplanmıştı gidişin,
kor alevlerce tutuştu yüreğim, oysa ne çok sevmiştim seni,

Sensizlik kör kuyulara attı beni gözyaşlarımı ne dindirir ki?
yalnız sanadır bu ağlayışımın sebebi, bir seni sevmiştim seni,

Hani hatırlar mısın el ele tutuşup yürüdüğümüz o yağmurlu geceleri,
üşürdü bedenimiz ama ısınırdı birbirimize olan derin aşkla...

Bak yine Sonbaharın sisli bir gecesi,
ağlıyor gökyüzü bu sevdanın bitişine, kayboluyorum gözlerinin derinliğinde,

Sorsalar ya bizi yıldızlara, papatyalara, o aşkla büyümüş güzel yasemin çiçeklerine,
her biri şahitti ya birbirimizi ne kadar sevdiğimize...

Şimdi ise uçurumun kenarındayım gözyaşlarım sel oldu yokluğunda,
bir tek sığınacağım limanımdın huzuru sende bulmuştum varlığında,

Ve sadece sessizce ağlıyorum, o döktüğüm gözyaşları solmuş bir çiçek misali,
her bahar yeniden büyüyecek ve o acı sonbahar geldiğinde solacak...