|
|
25 Haziran 2021, 01:14
|
#1 |
  |
Hasan Hüseyin Korkmazgil - Emek Koydum Yavrumuzun Adını
Emek Koydum Yavrumuzun Adını
ışıklar söndü birden karanlıkta yüzükoyun koca kent hava da öyle kirli öyle kalın kirli ki bakamıyor yıldızlar pencerelerden adı emek yavrumuzun yaşı daha beş değil oturmuş önünde akvaryumun 'hiroşima'yı söylüyor kendikendine 'karlı kayın ormanında'yı titrek mum ışığında bir gözü de balıklarda emek yavrunun balıkların masalsal kıpırtısında ne de çok andırıyor emek yavrucuk o 'pamuk prenses'ini çocukluğumun bizlerse 'yedi cüce' kirli kara gecede mum altında söyleşide geceler özlenilen geceler değil eğilsek hangi suya kanlı çamur ellerimiz yaprak sarı meyva çürük uzansak hangi dala bir yanında telefon emek yavrunun bir yanında televizyon devinir emek yavru uzay çağında oysa ben beş yaşımda bir keçi yavrusuydum kırlarda bayırlarda bilimkurgu bir masaldı telefon yıllar geçti yıllar geçti yıllar geçecek elbet adalet'ti kızın adı adamınki hürriyet o adalet orda kaldı o hürriyet osmanlı sikkelerinde umut belki bir tohumdu o çağda umut şimdi koskocaman bir çınar anlıyorum biliyorum inanıyorum emek'ler kurtaracaklar paralarda kalan o adalet'i o hürriyet'i
________________
Fuego, sonrisas, realidad y dolor . . . Bırak elinde ki kalemi diyorlar, bırak şeytan doldurur. Ve bugün imge dediğin her şey, bir anda bizim gibi bir katil olur.. |
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
