[Başak ✓]

İnsanları anlamak, acılarını hüzünlerini keşke içlerinde yaşadığı gibi hissedebilsem duyabilsem derim... Her ağlayan birini gördüğümde, içindeki acının büyüklüğünü hissetmek, onunla ağlamak isterim. Yaşadığı acıyı bir nebzede olsa hafifletmek isterim. Bu söylediklerim sevdiğim bir insan için değil de her içinde acı bürüyen ufukta olsa yaralayan sürekli bununla rahatsız eden bir duygu hissettiğimde sormak isterim. Neyin var ki? Bu içi bomboş yalanlar, acılar, sevinçlerle dolu ama eninde sonunda bitecek olan bu dünya ziyaretimizde onun hüznünü azaltmak, sevinçlerini onunla çoğaltmak isterim. Daha o kadar büyük bir acı yaşamadığım için yüreğimde bu acıları onlarla yaşamak isterim. Genelde insanlar mutluyken yanlarına gitmem. Huyum kurusun nerde dert yada bir hüzün varsa yüreğim sanki bunu hisseder ve beni ona götürür. Pişman mıyım? Derseniz tabi ki de değilim. Emin olun onların acılarını yaşarken ya da yaşamaya çalışırken bende ufaktata olsa bir mutluluk başlar içimde sanki dünyasını kurtarmışım gibi sevinirim. Ne anlatıyor bu diye sorun bana söyleyim. Bir mutluluğu paylaştığımda yanımdaki insanlarla unutup gider zamanla. Ama şunu unutmayın kimin olursa olsun bir acıyı beraber paylaşırsanız ya da bunu ona hissettirirseniz emin olun hayatta tutunacağınız bir dal vardır ve artık o dal ölene kadar elinizi uzattığınızda kırılmaz işte bu yüzden acıları paylaşmayı daha çok severim acıların insanın ruhunun ilacı olduğunu düşünürüm....