![]() |
| | #1 |
| Kazanmayı isterdim… Kaybetmeyi değil ama, Kaderin elleri kirliydi, dokundu bize, Ve biz, dokunduğumuz her şeyi yitirdik sonunda. Bir yemin gibiydin dilimde, Bir dua gibi yanıyordun gecelerimde. Seninle başladım sevmeyi, Seninle öğrendim nasıl ölünür, Ölmeden, her gün biraz daha. Kazanmayı isterdim — Bir bakışını, bir gülüşünü, bir “gitme”ni… Ama sen giderken ardında öyle bir sessizlik bıraktın ki, Artık kalbimde çiçek değil, Sadece kül ve suskunluk büyüyor. Ellerimde hâlâ teninin yankısı, Kokun duvarlarda, nefesin uykularımda… Unutmak istedim — beceremedim, Çünkü seninle yaşamak bile acıydı, Ama sensiz olmak cehennem gibi. Kazanmayı isterdim… Kaybetmeyi değil ama, Hayat bazen en çok isteyenin değil, En çok dayanabilenin oluyor. Ve ben… Ben seni kazanacak kadar güçlü, Ama sensiz kalacak kadar mecburdum. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] 👍 3
________________ O~ Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm. Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm. | |
| |
| Şu Anda Bu Makale Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
| |