![]() |
| | #1 |
| Bir kapı aralandı, kimse sormadı niye, Adım atmadım içeri, bekledim sessizliğe. Dizlerimde bir dünya, taşımaya mecal yok, Her adım bir eksik, her nefes biraz yok. Bir ses vardı eskiden, duymaya kıyamazdım, Yorgun ellerinle susmayı bile anlatırdın. Üstü tozlanmış bir cümle gibi kaldın içimde, Ne söyleyen var şimdi, ne de duyan kalpte. Kimi hayal kurdu, ben sustum duvarlara, Bir kelime edemedim, kırılmasın diye zamana. Ne çok bekledim bir iz, bir izahat, bir bakış, Ama herkes kendi gidişine alışkındı zaten. Bir gölge gibi geçtin, ardından kalan ben, Konuşsam da duyamayacak bir sessizliğe yenik. Öyle usulca çekilmişsin ki hayattan, Ardında tuttuğum nefes bile yarım kalmış. Şimdi burada, aynı göğün altında duruyorum, Ne bir dua eksik, ne bir dua fazla. Gidenler çoktan unutmuş yolları, Ben hâlâ yarım kalmış bir “baba”nın sabahında. 👍 2 | |
| |
| | #2 |
| Kaleminize saglik 👍 2 | |
| |
| | #3 |
| ellerinize sağlık 👍 1 | |
| |
| | #4 |
| Tsk Ederim. 👍 2 | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |