[Lexina ✓]

Bazen bir kitaba bakmadan, bir özet aramadan, sadece kendi yüreğimizle bir şeyleri anlamaya çalışmalıyız. Hayat da aslında böyle bir kitap. Başkalarının ne yaşadığını, nasıl hissettiğini okuyarak değil, kendi yaşadıklarımızla öğreniyoruz çoğu şeyi.

Bugün pencereden dışarı baktım. Gökyüzü griydi ama bir serinlik vardı içimi ferahlatan. Tam o anda düşündüm: Biz neden hep başkalarının hikâyelerinde kendi cevabımızı arıyoruz? Oysa cevap çoğu zaman içimizde bir yerlerde saklı. Belki bir çocukluğumuzda, belki ertelediğimiz bir hayalde, belki de suskun kaldığımız bir cümlede.

İnsan, kendi kelimelerini bulmadan başkasının sözleriyle iyileşemez. Bu yüzden birilerine benzemeye çalışmayı bırakalı çok oldu. Herkes kendi yolunda yürümeli, kendi sorularını sormalı, kendi cevaplarını bulmalı. Başkalarının çizdiği yollardan gitmek, bazen seni olduğun yerden daha da uzaklaştırır.

Kendinle kalmaktan korkma. Sessizlik bazen en büyük öğretmendir. Ve unutma, senin hikâyen, senin kelimelerinle yazılmalı.