[Lexina ✓]

Bir fincan çayın buğusunda,
Oturduğumuz tahta bankta başlar hikâye.
Ne dünün yükü ağır gelir yan yana olunca,
Ne de yarın korkutur göz göze bakınca.

Bir selamla başlar güvenin tohumu,
Bir gülümsemede büyür, yeşerir dostluğun dalı.
Ne menfaat girer araya, ne hesap kitap,
Sadece insan kalır geriye — sade, samimi, rahat.

Omzuma konan el değil sadece,
İçimi ısıtan bir hatırlayıştır bazen.
"Geldim" demektir, hiçbir sebep olmadan,
Ve gitmemektir, rüzgar ters de esse ardından.

Unutmak mümkün müdür ki bir kahkahayı,
Birlikte susulan o güzel sessizlikleri?
Zaman alır belki görüntüleri götürür,
Ama hisler ! hisler asla terk etmez bizi.