[Lexina ✓]

Bazen yutkunamazsın, kelimeler takılır,
Boğazında bir düğüm olur, gözlerin yanar.
İçinden kopar feryat, bir volkan gibi,
Ama duyamaz kimse, ne sevdiğin ne de yabancı.

Susarsın... çünkü anlatmak yetmez,
Ne kelime yeter, ne de gözyaşı teselli eder.
Bir tek sen bilirsin içinde kopan fırtınayı,
Bir tek sen sararsın o görünmeyen yarayı.

Konuşsan ağlarsın, sussan boğulursun,
Kalabalıkta bile yapayalnız savrulursun.
Sevdiklerin uzağında değil aslında,
Ama duvar olmuş aranıza her kırık anı, her susuşta.

Bir gece yarısı çıkar için,
Bir dua gibi sessizce yükselir sesin.
"Ne olur duyun, buradayım, yandım" dersin,
Ama yankı bile vermez bazen kaderin.

Yine de susma... yine de bekle,
Çünkü belki bir gün, biri gelir dinleye.
O zaman o boğazındaki düğüm çözülür belki,
Ve ilk kez, yüreğin anlatır kendini usulca, sevgiyle…