[Lexina ✓]

Hayatımda, sürekli olarak bir şeylerin engellediği, önümdeki yolda adım attıkça karanlıkla karşılaştığım bir dönem vardı. Her ne zaman bir adım atıp ileri gitmeye çalışsam, sanki gökyüzü, içimdeki ışığı engelleyen bir perde gibi üzerime kapanıyordu. Bazen böyle düşünürüm, belki de yolculuklarımın başladığı her an, gökyüzündeki bulutlar da bir anlamda bana eşlik etmek ister.

Birkaç yıl önce, içimde bir umutla yola çıkmaya karar verdim. Fakat ne zaman yola çıkmak istesem, sanki karşımda bir engel, bir güç beliriyor. Bulutlar, güneşimi kesiyor ve her şey sanki başka bir dünyaya ait gibi oluyor. Sanki, hayatımda ne zaman bir adım atmak için cesaret bulsam, bu cesaret bulutların ağır yüküyle eziliyordu.

Bir gün, yola çıkmaya karar verdim. Başka bir şehirde yeni bir hayat kurmak, bilinmeyene doğru adım atmak… Ama o gün, gökyüzü pek de bana karşı değildi. Yola çıktım, fakat ilk adımımı attığımda, bulutlar hızla birikti ve güneşin sıcak ışıkları kayboldu. Her şey gri, kasvetli bir hâl aldı. Sanki içimdeki ışık, dışarıda oluşan bu karanlıkla birleşti ve bambaşka bir dünyaya çekildim.

O an fark ettim ki, hayatıma yön veren bu engeller, belki de sadece bulutlar değil, içimdeki korkulardı. Her ne zaman bir adım atmaya karar versem, bu korkular bir şekilde araya giriyor ve bulut gibi üzerimi kaplıyordu. Birçok kez kendimi sorguladım: "Gerçekten bir adım atmaya cesaretim var mı, yoksa bu bulutlar, içimdeki karanlıkla birleşip bana mı engel oluyor?"

Ama o gün fark ettim ki, bulutlar ne kadar yoğun olursa olsun, her zaman güneş var. Güneş, orada, bir yerde parlıyor. O karanlık, geçici bir şey. Belki o an, her şey zor görünüyor, ama unutulmaması gereken tek şey, güneşin her zaman geri döneceğidir.

Birçok insan gibi, ben de her zaman cesaretimi bulamayacak gibi hissediyorum. Ancak bir gün, bu engellerin, bu bulutların sadece geçici olduğunu kabul ettim. Yola çıktım ve bulutları aşmak için kendi içimdeki gücü keşfettim. Her adımımda, güneşin ışığının yavaşça yeniden yüzüme vurduğunu hissettim.

Belki bulutlar, bizim karanlık zamanlarımızdır; belki de güneş, her zaman hatırlamamız gereken içsel ışığımızdır. Ve bir şey daha öğrendim: Ne zaman yola çıksam, evet, belki bulutlar güneşimi kesse de, ben adım attıkça, o ışık her zaman geri dönecek.

[BerduŞ ✓]

Paylaşımı okurken ben...
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[Rhea ✓]

Kalemine sağlık

[Lexina ✓]

Tsk Ederim @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] Sesine Nefesine SagLik Sizinde Harikasin